Ο πρώτος όροφος της Δυτικής Στοάς φαίνεται ότι προοριζόταν για διάφορες δραστηριότητες. Σε αυτόν φυλάσσονταν διάφοροι πίθοι, καθώς και αγγεία, ως επί το πλείστον αρύταινες. Αυτό όμως που είναι το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι στον πρώτο όροφο φυλασσόταν και ένα μικρό αρχείο πινακίδων Γραμμικής Β γραφής. Πρόκειται για το πρώτο αρχείο Γραμμικής Β γραφής που εντοπίστηκε στη Λακωνία. Τα λαλούντα αυτά ευρήματα μπορούν να μας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες που δύσκολα ένα αρχαιολογικό υλικό μπορεί να προσφέρει. Αν και οι πινακίδες αποτελούν λογιστικά αρχεία, ωστόσο μπορούν να διασώσουν πληροφορίες για τη γλώσσα, τη θρησκεία, τη διοίκηση και πολλές άλλες εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής.
Εικ. 1. Φυλλόσχημη πινακίδα
Συνολικά βρέθηκαν περίπου 210 θραύσματα τα οποία ανήκουν σε περίπου 100 πινακίδες. Σχεδόν όλα τα θραύσματα βρέθηκαν σε άμεση επαφή με τα ασβεστοκονιάματα του δαπέδου του πρώτου ορόφου. Για αυτό το λόγο είναι βέβαιο ότι το αρχείο βρισκόταν στον πρώτο όροφο. Οι πινακίδες διακρίνονται σε δύο τύπους: τις φυλλόσχημες (Εικ. 1) και τις σελιδόσχημες (Εικ. 2). Η μελέτη που διενεργείται δείχνει ότι οι περισσότερες πινακίδες αναφέρονται σε αρώματα. Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα μελέτη δεν σώζεται καμία αναφορά σε ελαιόλαδο, κάτι βέβαια που προξενεί εντύπωση όταν το αρχείο φυλασσόταν μαζί με πίθους που κατά πάσα πιθανότητα περιείχαν λάδι.
Εικ. 2. Σελιδόσχημη πινακίδα
Ανάμεσα στα θραύσματα των πινακίδων βρέθηκαν επίσης πολλά άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα. Ένα κυλινδρικό κομμάτι ψημένου πηλού που φέρει δακτυλικά αποτυπώματα πρόκειται αναμφισβήτητα για φυλλόσχημη πινακίδα που αχρηστεύτηκε και αναδιπλώθηκε προφανώς για να ξαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό μαζί και με ένα κομμάτι καθαρού πηλού που ίσως προοριζόταν για κατασκευή πινακίδων ή σφραγισμάτων φανερώνουν ότι στον πρώτο όροφο δεν φυλασσόταν απλώς μόνο ένα αρχείο, αλλά και ότι υπήρχαν γραφείς που έφτιαχναν επί τόπου πινακίδες.
Εικ. 3. Σφράγισμα με την επιγραφή: του άνακτος
Βρέθηκαν, επίσης, δέκα οχτώ αναρτώμενα σφραγίσματα τα οποία φέρουν διάτρητη οπή. Πολύτιμα έγγραφα ή αντικείμενα δένονταν με κάποιο κορδονάκι, στον κόμπο του οποίου τοποθετούσαν ένα κομμάτι πηλού. Αυτό στη συνέχεια το σφράγιζαν με την προσωπική τους σφραγίδα. Μια διαδικασία που θυμίζει το λεγόμενο βουλοκέρι. Κάποια από τα αναρτώμενα σφραγίσματα φέρουν και επιγραφή, όπως το σφράγισμα HV Wq 117 που φέρει την επιγραφή wa-na-ko-to δηλαδή του άνακτος (Εικ. 3).